Peter Verdooren
Afgelopen donderdag werd Peter in het zonnetje gezet doordat hij wat badminton betreft een pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt. Onder regie van de jeugdcommissie (diepe buiging voor de wijze waarop het georganiseerd was) en Els namens het bestuur is er stil gestaan bij de verdienste wat Peter als trainer (bij de jeugd en recreanten) voor onze vereniging heeft betekent. Kado’s van de jeugd, leden en bestuur passeerden de revue. Als klap op de vuurpijl is er ook nog een bronzen erepenning voor verenigingsdiensten van de Nederlandse Badmintonbond uitgereikt aan Peter vanwege zijn jarenlange inzet voor de badmintonsport. Op diverse landelijke site’s is hier aandacht aan besteed middels een verhaaltje/foto en heb ik Peter samen met Els trots poserend met deze penning zien staan.
Ruim dertig jaar geleden ben ik begonnen met badminton bij een vereniging in Bussum. We begonnen in de toen vermaarde sportkoepel en verhuisde door naar de Zanderij (bijnaam de Branderij). Toevalligerwijs heette deze club bc Bussum en bestond uit gezapige lui die een shuttletje wilde slaan op een doordeweeks avondje. Door een ruime toestroom van ietwat jeugdiger leden die ook nog eens competitie wilde gaan spelen moest er een trainer gezocht worden. Hier kwam ik voor het eerst in aanraking met Peter. De training vond plaats in een klein gymzaaltje (met een laag plafond), waar welgeteld één baantje in lag. Een stortvloed aan informatie van Peter over allerlei slagen waar ik nog nooit van gehoord had spoelde over mij heen. Gelukkig had hij krijtjes bij zich en gaf de plekken waar je de shuttle naar toe moest slaan aan met een kruisje. De bevlogenheid die kenmerkend is voor jou was toen al ruimschoots aanwezig.
Een snoeperd was je toen ook al. Geen gelegenheid voorbij laten gaan om te kunnen trakteren op een marsje, bounty of iets dergelijks. En altijd met rackets en tape voor alles en iedereen in de weer. Ik mocht als een van de eersten een racket met “carbon” uit proberen. Prompt sloeg ik deze doormidden en je wilde van geen vergoeding weten. Je moet weten dat ik me daar vrij ongemakkelijk in voelde. Gelukkig kwamen we tot een compromis. Ook één van jouw pluspunten trouwens. Altijd zoeken en kijken of je het iemand naar de zin kan maken binnen jouw mogelijkheden.
In die tijd waren wij ondertussen verhuisd naar Huizen en hadden nog geen auto. Geen probleem voor jou, je haalde ons (Erna was ondertussen ook gaan badmintonnen) altijd trouw op om richting Bussum te gaan. Uiteraard wilde je hier geen vergoeding voor hebben. Gelukkig vond je het wel leuk om jouw vrouw te verrassen met een bos bloemen of plant die we als dank aan je konden meegeven. Tot op de dag van vandaag heb je het hier soms nog over.
Begin jaren 90 kwamen onze kids op de wereld en werd er niet meer gebadmintond totdat onze kinderen oude genoeg waren om een racket konden vasthouden en begonnen met de jeugdtrainingen. Een hernieuwde (en vooral warme) kennismaking met jou vloeide hieruit voort.
Afgelopen decennia heb ik samen met jou op donderdags de reguliere (jeugd-)traingen gedaan, viel je soms in op de dinsdagen en hebben wij enkele seizoenen breedtetrainingen op de vrijdag voor de kids van onze en andere verenigingen verzorgd. Soms de trainingsstof bij jou aan de keukentafel doornemend, soms in de hal en soms telefonisch waarbij Marijke voor telefoniste speelde.
Hiernaast ben je altijd bij diverse vieringen (Sinterklaas, seizoenafsluiting, bezoek kamp, aan tafel bij de barbecue, etc.) aanwezig geweest met de meest uiteenlopende kado’s en natuurlijk zakken snoep (en soms met je vrouw). Ook was je altijd bereid om een financiële bijdrage te leveren aan diverse activiteiten, zolang het maar aan de jeugd ten goede kwam. Soms stond je plotsklaps voor mijn deur en verraste je mij met een paar kistjes wijn.
Een paar jaar geleden ook nog ons jeugdteam J4 tijdens de districtskampioenschappen in Almere (in het hol van de leeuw) gecoacht naar het totale kampioenschap.
Ook belangrijk was en is jouw aanwezigheid bij de competitiewedstrijden op zondagen (en soms ook bij onze jeugdtoernooien) om te kijken hoe de verrichtingen van de spelers zijn, aanwijzingen te geven en hierop eventueel de trainingen aan te passen.
Ook heb je jarenlang beginnende trainers die bij onze club stage kwamen lopen onder je hoede gehad om hun de fijne kneepjes te leren.
Helaas gooide een verandering van werkplek afgelopen jaar voor mij roet in het eten en kon ik niet meer assisteren. Gelukkig is de nieuwe vervanging een goede aanwinst gebleken. Ik hoop je komende jaren nog vaak te kunnen begroeten op en naast de baan.
Beste Peter, ik wil je uit de grond van mijn hart bedanken voor alle fijne momenten op de baan, naast de baan en bij jou thuis aan de keukentafel.
Ron.
